Η Παιγνιοθεραπεία είναι μια θεραπευτική προσέγγιση που στηρίζεται στη μη-κατευθυντική προσωποκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers και της Virginia Axline, καθώς και σε θεωρίες σχετικές με την ανάπτυξη των παιδιών όπως το attachment και την Gestalt.
Χρησιμοποιεί ως μέσον το ίδιο το παιχνίδι, το φυσικό μέσο έκφρασης και επικοινωνίας του παιδιού. Με αυτό το μέσο, το παιδί ή ο έφηβος μπορεί να αναγνωρίσει συναισθήματα, να τα επεξεργαστεί, να εξερευνήσει εκείνα τα θέματα από το παρελθόν ή το παρόν, που συνειδητά ή ασυνείδητα επηρεάζουν τη ζωή και την καθημερινότητα του, να βρει λύσεις στα προβλήματά του, καθώς και να ανακουφιστεί.